'Staken mag, maar het heeft wel gevolgen', legt Marc Lambotte, ceo van Agoria, uit. 'Het is de klant die beslist of hij in onze winkels en bedrijven koopt. Momenteel verliezen we door het competitiviteitsprobleem echter klanten in binnen- en buitenland en dat staat gelijk aan verloren jobs. Eerder dan elkaar in de haren te vliegen, hebben werknemers en werkgevers elkaar nu nodig om het competitiviteitsprobleem aan te pakken, weer klanten te overtuigen en nieuwe jobs te creëren. Door verschillende bedrijfssluitingen en herstructureringen verloren vorig jaar alleen al in de technologische industrie 6.100 mensen hun baan. In de eerste helft van dit jaar liep het jobverlies op tot 3.000 banen. Het lijkt erop dat de vorige en nieuwe regering begrepen hebben dat de klanten van onze bedrijven weglopen. De regering Di Rupo I nam al enkele maatregelen om de ondernemingskosten in ons land omlaag te krijgen. De nieuwe regering Michel I wil een aantal bijkomende maatregelen nemen om meer jobs te beschermen en te creëren.

Klanten trekken naar Spanje en de buurlanden

'Ons land is loonkostkampioen, dat is algemeen geweten, maar er wordt vaak geopperd dat we die hoge kosten compenseren door onze hogere productiviteit. Jammer genoeg zijn we hierin bijgehaald door onze concurrenten. Om toch nog nieuwe klanten te kunnen verleiden, is het dus zaak om het kostenprobleem aan te pakken en het verschil tussen het bruto- en het nettoloon te verminderen. Onze historische loonkosthandicap tegenover onze drie buurlanden en voornaamste handelspartners bedraagt 16,5 procent. En dan spreken we nog niet over het verschil met Zuid-Europese landen als Spanje die steeds meer klanten van ons weg kapen. Het volledig wegwerken van de historische loonkosthandicap tijdens deze legislatuur lijkt weinig realistisch, maar als deze regering de globale loonkosthandicap toch met vijf tot zeven procent omlaag zou krijgen, betekent dit al een wezenlijk verschil. Een dergelijk signaal zou ons land weer op de kaart van internationale investeerders plaatsen, waardoor de bedrijven weer zouden kunnen investeren en nieuwe jobs creëren.'

Sociale zekerheid en laaggeschoolden betalen rekening van stakingen

'Het is de klant die beslist. Die klanten bevinden zich vooral in het buitenland. Tweederde van wat de technologische industrie produceert, is bestemd voor de export, maar ons land wordt uit de markt geprijsd. En wie marktaandeel verliest, verliest bestellingen, werk en jobs. Staken lijkt in elk geval geen oplossing. Integendeel, onze reputatie bij de klanten verslechtert door latere leveringen en we krijgen, bovenop onze hogere prijzen, ook nog een onbetrouwbaar imago.Staken kost bovendien handenvol geld. De factuur van de vakbondsacties in november en december kan oplopen tot meer dan 2 miljard euro. Dat komt overeen met 400 miljoen euro minderinkomsten voor onze sociale zekerheid. Het economische verlies en de impact op de groei zullen ten slotte vooral de laaggeschoolden treffen. Want de eerste slachtoffers van het gebrek aan groei, zijn arbeiders in de exportgerichte maakindustrie. Als we die banen willen beschermen, moeten we net vooral de internationale concurrentiepositie van onze bedrijven opkrikken.'

Stop het opbod en werk samen

Met de campagne ‘Waarom staken?' wil Agoria de aandacht vestigen op de netelige situatie waarin ons land verstrikt is geraakt. De hoge loonkosten halen de competitiviteit onderuit en dat kost dan weer jobs en inkomsten voor ons sociaal model. 'We moeten die vicieuze cirkel doorbreken en samen vooruit. En ja, dat kan betekenen dat we met zijn allen inspanningen moeten doen voor we weer kunnen aanknopen met groei. Wij nodigen de sociale partners uit om samen te werken en het herstel van onze economie voorop te stellen. We zijn het aan onze 275.000 medewerkers en de toekomstige generaties verschuldigd', besluit Marc Lambotte.